Deze maand ging in de Randstad weer een groot deurwaarderskantoor failliet, ondanks dat het debiteuren met dubbele kosten had opgezadeld en ondanks dat het een greep in de kassa van de eigen opdrachtgevers had gedaan. Annemarie van Gaal ging daar in een column in De Telegraaf van 23 januari 2017 helemaal op los. Van haar mogen alle deurwaarders die te hoge kosten in rekening brengen direct voor het leven geschrapt worden. Helaas voor Annemarie houden we dan geen deurwaarder over, ook niet voor hun ambtelijk werk en dat is toch echt cruciaal binnen ons juridisch bestel. Wellicht zou het wel goed zijn als deurwaarders stoppen met hun incassowerk, want het is juist de incassopraktijk die deurwaarders in de problemen brengt en die eigenlijk niets te maken heeft met hun openbaar ambt.
Echter willen we hier graag een lans breken voor deurwaarders wat het incassowerk in de sociale praktijk betreft, met name op het gebied van huurwoningen. Er is niemand in Nederland die dat werk beter kan. Het probleem is echter dat in die particuliere en sociale markt de tarieven volledig uitgeknepen zijn, met name door voormalige nutsinstellingen en door de overheid zelf. Wat dat betreft hebben die dus echt wel boter op het hoofd. Niet dat dit het in rekening brengen van te hoge kosten rechtvaardigt, zeker niet van een beroepsgroep die 100% betrouwbaar en ethisch moet zijn, maar het verklaart wel het een en ander.
Ook kunnen we Annemarie maar deels volgen in haar kritiek op toezichthouders. Het klopt dat deze bij dit deurwaarderskantoor jarenlang niet hebben onderzocht wat er echt gebeurde. Dat zien we heel breed bij toezichthouders: ze beperken zich tot een paar maal per jaar een praatje en etentje met de directie, maar ze informeren zich niet of onvoldoende bij management, accountant, werknemers (zelfs vaak niet bij de OR), laat staan bij klanten en de buitenwereld. Daar schieten toezichthouders naar moderne maatstaven zwaar in tekort en daar zijn de eersten al aansprakelijk voor gesteld, zoals oud-minister Loek Hermans en er zullen nog velen volgen. Ook hier zit echter weer een andere kant aan de medaille: de vergoeding voor toezichthouders in met name de zorgsector is zo laag, dat we ons collectief mogen afvragen wat we daar aan inzet van mogen verwachten. Zwaarte en omvang van die taken corresponderen niet meer met de oude romantische gedachte van maatschappelijke betrokkenheid en vrijwilligheid (laat staan van vrijblijvendheid)……….
Charles Lückers
Marc Bartels
www.lückers.nl
www.advocasso.nl
